Kosmonautyka.pl > Siergiej Korolow
Siergiej Korolow
Siergiej Korolow (1907 - 14 stycznia 1966) był jednym z najważniejszych pionierów kosmonautyki, "ojcem" radzieckiego programu kosmicznego.
Opracowane pod jego kierownictwem statki kosmiczne Sojuz i rakiety Sojuz, w ulepszonych wersjach, do dziś stanowią podstawę załogowych lotów w kosmos... 50 lat od jego śmierci. Choć na dzień dzisiejszy słowo "podstawa" to mało powiedziane, skoro oprócz statków Sojuz obecnie jedynymi załogowymi statkami kosmicznymi latającymi w kosmos są startujące sporadycznie chińskie Shenzhou.
Rakieta nośna Sojuz, opracowana przez Korolowa jako pocisk balistyczny R-7 do przenoszenia bomb jądrowych, jest do dziś koniem roboczym nie tylko załogowych lotów kosmicznych dla całego świata, ale także do wynoszenia sztucznych satelitów. (grafika: Roscosmos)
Młodość
Urodził się na Ukrainie. Jego rodzicami było dwoje nauczycieli języka rosyjskiego. Sam określał się jak Ukrainiec, tylko czasami jako Rosjanin aby pokazać swoją lojalność. Był wyuczonym dekarzem i murarzem. Już w wieku 17 lat zaprojektował on swój pierwszy szybowiec K-5. W 1925 roku rozpoczął studia na politechnice w Kijowie. Studia ukończył już w Moskwie. Praktyki odbył w instytucie aerodynamiki. Pod okiem Tupolewa stworzył swój pierwszy motoszybowiec, który był jego pracą dyplomową (otrzymał tytuł inżyniera lotniczego). Rakietami zainteresował się w latach 30. XX wieku - brał udział przy zbudowani pierwszych rakiet hybrydowych GIRD-09 i GIRD-X.
Gułag
W 1938 roku został aresztowany i skazany na 10 lat więzienia za rzekome przygotowywanie zamachu na Stalina. Zadenuncjował go Walentin Głuszko, z którym pracował zaś po latach współpracował i jednocześnie konkurował.
Korolow po aresztowaniu
W obozie dla specjalistów (szaraszka) zmuszony był do pracy na silnikami do samolotów myśliwskich.
Główny Konstruktor
Tuż przed końcem 2 wojny światowej, dzięki wstawiennictwu Tupolewa, został zwolniony. Podczas podróży z obozu niemal zmarł na szkorbut. Na polecenie Armii Czerwonej udał się do Berlina, aby zapoznać się z pracami Wernher von Brauna, z którym będzie konkurował w ramach tzw. wyścigu kosmicznego. Badał tam części i odtwarzał utraconą dokumentację niemieckiej rakiety balistycznej V2.
W tym czasie został dyrektorem Specjalnego Biura Konstrukcyjnego nr 1, w skrócie OKB-1, które dziś jest największym rosyjskim przedsiębiorstwem w branży przemysłu kosmicznego. Ze względu na zachowanie tajemnicy tożsamości w pracy nazywany był Głównym Konstruktorem.
W 1947 roku dzięki inżynierii wstecznej udało się zbudować rakietę R-1, replikę V2. Przeprowadzono 11 jej startów. Stworzono ulepszoną, większą wersję rakiety R-2 (1952), bardziej niezawodną i o większym zasięgu. W tym czasie także wstąpił do Partii Komunistycznej. Następne rakiety R-5 i w końcu R-7 bazowały już na własnych technologiach biura konstrukcyjnego Korolowa.
R-7 był pierwszym na świecie międzykontynentalnym pociskiem balistyczny zdolnym do przenoszenia bomb jądrowych na odległość 7 tys. km.
Sputnik - pierwszy sztuczny satelita
Wizualizacja Sputnika na orbicie, pierwszego sztucznego satelity Ziemi (grafika: Gregory R Todd, Wikipedia ((CC)
Na rakiecie R-7 w 1957 roku wyniesiony został pierwszy sztuczny satelita Sputnik (propozycję wykorzystania rakiety do wyniesienia sztucznego satelity Korolow zgłaszał on już w 1953 roku).
Wyniesienie Sputnika stanowiło szok dla świata Zachodu. Dla Amerykanów, przekonanych o swojej supremacji technologicznej, było to upokorzenie. Dla opinii publicznej jasny sygnał, że ZSRR jest wstanie wysłać bombę jądrową w dowolny punkt świata. Nikita Chruszczow dostrzegając propagandowy znaczenie Sputnika zadecydował o wyniesieniu psa Łajkę na orbitę na 40 rocznicę Rewolucji Październikowej.
Łuna - pierwsza sonda kosmiczna
2 stycznia 1959 roku w kierunku Księżyca wystartowała opracowana przez biuro Korolowa pierwsza sonda kosmiczna. Była to Łuna 1.
Łuna 1 miała kształt kuli, z której wystawały cztery krótkie anteny oraz dłuższy od nich wysięgnik z magnetometrem (grafika: Wikipedia (CC))
Łuna 1 była pierwszym obiektem wykonanym przez człowieka, który wydostał się z grawitacyjnego przyciągania Ziemi i który jako pierwszy przeleciał w pobliżu Księżyca.
Gagarin - pierwszy człowiek w kosmosie
Potem był pierwszy człowiek w kosmosie Juri Gagarin na pokładzie statku kosmicznego Wostok 1 (1961), także zaprojektowanym w biurze Korolowa.
Satelity szpiegowskie
Konstrukcja kapsuły Wostok była wykorzystywana przez biuro Korolowa w satelitach szpiegowskich Zenit. Przez ponad 33 lat wyniesiono ponad 500 takich satelitów co czyni go najliczniejszym wynoszonym typem obiektu w historii kosmonautyki.
Satelity szpiegowskie Zenit wykonywały głównie zdjęcia satelitarne Ziemi (grafika: Maryanna Nesina, Wikipedia (CC))
Księżyc, Mars i Wenus
Potem prowadził prace nad olbrzymią rakietą nośną N1, która miała umożliwić Rosjanom m.in. lądowanie na Księżycu.
Rakieta N1 miała zabrać Rosjan na Księżyc, a potem nawet w kierunku Marsa i Wenus
Jak się okazało po śmierci konstruktora nie była to zbyt udana rakieta - wszystkie 4 loty próbne (1969, 1971, 1972) zakończyły się eksplozją tej rakiety. Co ciekawe rakieta ta umożliwić miała także załogowe loty międzyplanetarne do planet Mars i Wenus, nad czym Korolow także pracował.
Życie prywatne
Lubiany przez otoczenie, niezbyt wysoki i masywnie zbudowany Korolow był sceptykiem, cynikiem i pesymistą... z optymistyczną wizją na przyszłość.
"Zabiją nawet bez nekrologu (powodów) " - brzmiało jedno z jego ulubionych powiedzonek, którym motywował współpracowników.
Wódka i inne napoje alkoholowe nie często gościła na jego stole. Postrzegany przez kobiety jako atrakcyjny nie unikał ich towarzystwa. Miało to wpływ na jego małżeństwo. Związał się z Niną Kotenkową, która była tłumaczką. W 1948 rozwiódł się z żoną. Z Niną ożenił się rok później. Nie przeszkadzało mu to mieć kolejne romanse.
Śmierć
Korolow miał problemy zdrowotne, które z czasem były coraz bardziej dotkliwe. Nie bez znaczenia dla jego zdrowia było uwięzienie w Gułagu. W 1960 roku miał on atak serca. Na początku stycznia 1966 został dostarczony do szpitala na operację usunięcia krwawiących hemoroidów. Podczas niej odkryto u niego raka jelita grubego. Podczas operacji lekarze nie mogli go zaintubować. Powód? Na skutek bicia podczas przesłuchań złamano mu szczękę, która źle się zrosła. Zmarł 14 stycznia 1966 roku z powodu pooperacyjnego wycieńczenia organizmu.
Nie odczekał lądowania Amerykanów na Księżycu i klęski sowieckiego załogowego programu księżycowego. Pośmiertnie doczekał się jednak uznania. W przeciwieństwie do Wernhera von Brauna pracującego dla USA za życia jego nazwisko było tajemnicą państwową. Zostało dopiero upublicznione po jego śmierci.
Wsparcie
 |
Na bieżąco. Za darmo. Codzienne. |
| Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: | |