Nowości  Kosmonautyka    
 


Kosmonautyka.pl > 95 rocznica startu pierwszej rakiety na paliwo płynne

2021-03-16 95 rocznica startu pierwszej rakiety na paliwo płynne

Dokładnie 95 lat temu, po kilkunastu latach badań, Robert Goddard wypuścił w niebo pierwszą rakietę na paliwo płynne.

Jej pierwszy lot odbył się 16 marca 1926 roku.

Budowniczym rakiety był Robert Goddard (1882-1945) - amerykański pionier kosmonautyki. Zainteresował się kosmosem już w dzieciństwie po przeczytaniu książki "Wojna Światów". Jako kierunek studiów fizykę, z której później zrobił doktorat.

Goddard zajmował się budową rakiet na paliwo ciekłe od 1916 roku.


Tuba próżniowa z 1916 roku w której Goddard udowodnił, że napęd rakietowy działać będzie w próżni (grafika: Smithsonian Institution)

Równolegle pracował także na rakietami na paliwo stałe. Opracował m.in. prototyp rakietowego pocisku przeciwpancernego Bazooka, która weszła do masowego użycia podczas następnej, drugiej wojny światowej.


Bazooka Goddarda z 1918 roku (grafika: NASA)

Finansowano wspierany był w tym przez Instytut Smithsoniański (ang. Smithsonian Institution).

W 1920 roku opublikował przełomową pracę "Methods for Reaching Extreme Altitudes" (z ang. metody osiągania ekstremalnych wysokości).

Podobnie jak inni ówcześni pionierzy kosmonautyki jak Konstantin Ciołkowski czy Hermann Oberth, Goddard również wcześnie myślał o lotach kosmicznych na Księżyc i Marsa. Proponował uderzenie w ciemną stronę Księżyca rakietą wypełnioną prochem błyskowym. Ówczesna prasa uznała za absurdalne to, że rakiety mogłyby kiedykolwiek dotrzeć na Księżyc, nadała mu prześmiewczy przydomek "Moon Man". Zgłaszali się do niego nawet śmiałkowie chcący odbyć podróż na Księżyc. Zrażony Goddard unikał potem prasy zostawiając trzymając wyniki swoich prac w tajemnicy.

Pierwsza próba odpalenia rakiety na paliwo płynne odbyła się 6 grudnia 1925 roku, a pierwszy udany start rakiety 16 marca 1926 roku.


Goddard z pierwszą na świecie rakietą na paliwo płynne (grafika: Smithsonian Institution)

Próby odbywały się w Auburn, w stanie Massachusetts (USA).

Warto zwrócić uwagę, że jego rakieta miała silnik rakietowy umieszczony na szczycie przez co "ciągnęła" konstrukcję w górę.


Silnik rakietowy napędzany był przez ciekły tlen (LOX) i benzynę (grafika: National Air and Space Museum)

Chociaż rakieta była w powietrzu tylko przez 2,5 sekundy osiągając zaledwie około 12,5 metrów wysokości i rozbiła się podczas upadku, to udowodniła, że budowa rakiet na paliwo płynne jest możliwa.

Jedynymi świadkami tego historycznego wydarzenia był sam Goddard, jego żona Esther oraz kilku asystentów z uniwersytetu, gdzie uczył fizyki. O starcie nie poinformowano nawet lokalnej prasy, zaś wyniki zostały przez dekadę.

Od 1930 roku Goddard pracował w Roswell w Nowym Meksyku.

Podczas piątego startu rakieta osiągnęła wysokość 610 metrów i leciała z prędkością około 800 km/h.

Rozwiązał on problem stabilizacji lotu dzięki zastosowaniu żyroskopów. W 1932 roku wystartowała jego pierwsza rakieta w której żyroskop sterował powierzchniami sterującymi umieszczonymi w strumieniu gazów wylotowych z silnika (podobne sterowanie zastosowano w późniejszej niemieckiej rakiecie V2).


Łopatki sterujące z rakiety Goddarda z 1935 roku (grafika: Smithsonian Institution)

W 1935 roku kolejna rakieta Goddard przebiła barierę dźwięku, osiągając prędkość 1 125 km/h.


Goddard ze współpracownikami w Nowym Meksyku (grafika: Smithsonian Institution)

W 1941 roku został ona powołany przez amerykańską marynarkę wojenną United States Navy w której pracował on ponownie nad rozwojem Bazooki.


Robert Goddard (grafika: NASA)

Goddard paranoicznie bał się, że inni mogą ukraść jego wynalazki, ponieważ był przekonany, że jako pierwszy na świecie wymyślił, jak uczynić lot w kosmos realnym. Ponieważ Goddarda nie chciał się nimi z nikim dzielić wynikami prac zabrnął w ślepy zaułek. W tym czasie niemieccy entuzjaści kosmosu (z von Braunem w składzie) osiągnęli znacznie więcej, czego kulminacją była rakieta V2, która oprócz ładunków wybuchowych na Londyn zabrała także ludzkość na skraj kosmosu. To ona jako pierwsza przekroczyła linię Karmana - umowną granicę kosmosu 100 km nad powierzchnią Ziemi.

Goddard zmarł na raka gardła w 1945 roku w wieku 62 lat. Umarł w przekonaniu, że naziści ukradli mu swoją technologię.


Rakietowe eksperymenty Goddarda z lat 1926-1945

W 1959 roku na cześć Roberta Goddarda jeden z głównych ośrodków NASA nazwano Goddard Space Flight Center (GSFC).

Wsparcie

 

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: