Nowości  Kosmonautyka    
 


Kosmonautyka.pl > Megaroc

Megaroc

Megaroc to proponowana brytyjska załogowa wersja rakiety V-2 mająca w locie suborbitalnym polecieć w kosmos.


Pierwszym w kosmosie mógł być Brytyjczyk

Zaraz po wojnie wycieńczona wojną Wielka Brytania miała szansę wysłać pierwszego człowieka w kosmos. Jak? Powstać miała załogowa wersja rakiety V-2.

W październiku 1945 roku w ramach operacji Backfire Brytyjczycy zebrali niewielką liczbę rakiet V-2 i z pomocą Niemców wystrzelili 3 z nich w północnych Niemczech. Wykonali oni wówczas szczegółową dokumentację techniczną rakiety oraz jej procedur startowych.


Jedna z przechwyconych przez Brytyjczyków rakiet V-2 w ramach operacji Backfire koło Cuxhaven w 1945 roku (grafika: Imperial War Museum)

Start Pułap Zasięg
1945-10-02 69,4 km 249,4 km
1945-10-04 17,4 km 24 km
1945-10-15 64 km 233 km


Start V-2 w ramach operacji Backfire

Starty te, podczas których zaproszono także media, zauważyło Brytyjskie Towarzystwo Międzyplanetarne (ang. British Interplanetary Society). Ralph Smith z organizacji opracował pomysłową i śmiałą koncepcję, która mogła zmienić bieg historii.

Rakietę nazwano Megaroc. Miała to być powiększona wersja V-2. Na jej szczycie zamiast 1 tonowej głowicy bojowej z materiałem wybuchowym znajdować się miała mała kapsuła dla 1 osoby.


(grafika: British Interplanetary Society)

Mimo powiększenia rakiety nadal nie była ona wystarczająco potężna, aby wynieść człowieka na orbitę (wymaga to osiągnięcia pierwszej prędkości kosmicznej przy czym pomocne wg. wzoru Ciołkowskiego jest podzielenie rakiety na odrzucane stopnie). Zamiast tego, paraboliczną trajektorią kosmonauta zostałby wyniesiony na wysokość 300 km nad Ziemią. Przypomnijmy, że umowną granica kosmosu to 100 km nad powierzchnia Ziemi (tzw. linia Karmana).

Rakieta wystrzelona miała zostać pod kątem 2 dwóch stopni. Osiągnąwszy kosmos oddzielałby się nos rakiety, odsłaniając kapsułę.


Kapusła (grafika: British Interplanetary Society)

Co ciekawe dla oszczędności masy (320 kg) rakieta miała być pozbawiona stabilizujących stateczników. Zbiorniki na paliwo rakietowe powiększone tak aby silnik (bez zmian) mógł pracować pełną mocą przez 110 s. Zespół pompy turbinowej silnika został przeorientowany tak, aby moment obrotowy zespołu pomógł ją ustabilizować podczas wznoszenia się. Kapsuła miała zostać zaopatrzona w 2 okna. Przy ponownym wejściu w atmosferę kosmonautę chronić miała osłona termiczna. Kapsuła miała być wyposażona we własne silniki na H2O2 do powstrzymania jej wirowywania. Kosmonauta miał być ubrany w kombinezon wysokościowy.

V-2 Megaroc
wysokość 14,2 m 17,5 m
średnica 1,65 m 2,18 m
masa startowa 12,8 t 21,2 t

W gęstych warstwach atmosfery miał zostać wypuszczony spadochron dzięki któremu kapsuła z kosmonautą miała opaść na Ziemię. Co ciekawe także rakieta miała mieć swój osobny spadochron, który umożliwić miał ponowne jej użycie.

Smith złożył projekt do brytyjskiego ministerstwa w grudniu 1946 roku. Niestety kilka miesięcy później projekt został odrzucony przez urzędników. Szkoda, bo przejście od projektu do realizacji możliwe była w ciągu zaledwie kilku lat. Wszystkie technologie istniały lub zostały przejęte od Niemców.


Pierwsze zdjęcie Ziemi z kosmosu (105 km) wykonane z przejętej przez amerykanów rakiety V-2 w dniu 24 listopada 1946 roku (grafika: White Sands Missile Range/Applied Physics Laboratory)

To czego nie zrobili Brytyjczycy w końcu dokonali Amerykanie. Po wojnie amerykańskie wojsko zaangażowało Wernera von Brauna, konstruktora V-2. Służąc już Amerykonom przekształcił on V-2 w kolejne generacje rakiet. W rezultacie powstała rakieta Redstone, poniekąd także powiększona rakieta V-2.


Wywodząca się z V-2 rakieta Redstone była koniem roboczym wczesnego amerykańskiego programu kosmicznego (grafika: NASA)

To ona w 1961 roku, kilka miesięcy po locie Jurija Gagarina, wystrzeliła w kosmos pierwszego amerykańskiego astronautę w ramach programu Mercury. Był nim Alan Shepard. Kosmosu sięgnął on (jeszcze) w locie suborbitalnym a nie orbitalnym. Wzniósł się na wysokość ok. 187 km.


Lot suborbitalny statku kosmicznego Mercury (grafika: NASA)

Wsparcie

 

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: