
	Nowości Kosmonautyka

Kosmonautyka.pl > Dragonfly

Dragonfly

Dragonfly (pol. ważka) to budowany dron mający badać Tytana, największy księżyc planety Saturn.

Wizualizacja lądowania i lotów drona Dragonfly na Tytanie (grafika: Johns Hopkins APL)

Tytan stanowi największy księżyc Saturna i jest to jedyny księżyc w Układzie Słonecznym z gęstą atmosferę.

Dragonfly planowany jest jako quadrocopter, czyli dron posiadający 4 wirniki nośne.

Dragonfly (grafika: Johns Hopkins APL)

Ze względu bezpieczeństwa misji będą one podwójne, każdy z zasilany przez oddzielny silnik elektryczny (w sumie 8 silników). Każdy wirnik ma mieć średnicę 1 metra.

Dragonfly w locie (grafika: Johns Hopkins APL)

Z fizycznego punktu widzenia lot na Tytanie jest znacznie łatwiejszy niż na Ziemi, dzięki gęstszej atmosferze (około 4 razy jak na Ziemi) i mniejszej grawitacji (15% Ziemi). W efekcie dron do lotu na Tytanie wymaga 38 razy mniej energii niż w atmosferze Ziemi.

Planowana prędkość drona to 36 km/h, zaś pułap nawet 4 km (grafika: Johns Hopkins APL)

W przeciwieństwie do tradycyjnych lądowników i łazików dron zdolny jest do wykonywania badań w miejscach od siebie odległych, nawet dziesiątki kilometrów. Powierzchnię Tytana pokrywają powierzchniowe zbiorniki ciekłego metanu.

Pojazd zasilany ma być przez radioizotopowy generator termoelektryczny (ang. radioisotope thermoelectric generator, w skrócie RTG). RTG to generator prądu elektrycznego, gdzie źródłem energii jest rozpad izotopu promieniotwórczego.

Generator ten będzie służył także do ogrzewania drona i jego przyrządów naukowych w zimnym środowisku księżyca. Proponowane wyposażenie badawcze:

DraMS (Dragonfly Mass Spectrometer) - spektrometr masowy
DraGNS (Dragonfly Gamma-Ray and Neutron Spectrometer)
DraGMet (Dragonfly Geophysics and Meteorology Package) - czujniki pogodowe i sejsmometr
DragonCam (Dragonfly Camera Suite) - zestaw kamer panoramicznych i mikroskopowych

Pojazd latać będzie za dnia. Podczas nocy na Tytanie, która trwa 8 ziemskich dni, pozostanie na powierzchni nieruchomy. Podczas lotu kamery drona będą przesyłać obrazy oferując ludziom na Ziemi widok z lotu ptaka na księżyc Saturna.

Za konstrukcję drona stoi Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL).

Próbki powierzchni Tytana pobierane będę przez 2 proste wiertła i podbieraki, po jednym na płozie.

Zespół projektu z wczesnym prototypem demonstracyjnym (grafika: Johns Hopkins APL)

Koncepcja misji Dragonfly wybrana została w 2017 roku do finału programu sond kosmicznych New Frontiers (NASA), obok misji CAESAR przewidującej pobranie próbki komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko. Decyzja o wyborze misji na Tytana zapadła w lipcu 2019 roku.

Dron ma być wysłany w 2026 roku. Na Tytana Dragonfly miałby dotrzeć w 2034 roku. Ma to być po Mars Helicopter drugi pojazd cięższy od powietrza latający w atmosferze innego ciała niebieskiego niż Ziemia.

Prezentacja koncepcji misji

Dzięki obecności związków organicznych na Tytanie może to być miejsce potencjalne sprzyjające życiu. Dragonfly ma to także zbadać. Pod powierzchnią naukowcy spodziewają się lodu wodnego i a jeszcze głębiej nawet ciekłej wody.

Tytan, obok Marsa, wskazywany jest jako jedno z pierwszych miejsc przyszłej kolonizacji w Układzie Słonecznym.

Wsparcie

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!



Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: Facebook Twitter