Nowości  Kosmonautyka    
 


Kosmonautyka.pl > Dragonfly

Dragonfly

Dragonfly (pol. ważka) to budowany dron mający badać Tytana, największy księżyc planety Saturn.


Wizualizacja lądowania i lotów drona Dragonfly na Tytanie (grafika: Johns Hopkins APL)

Tytan stanowi największy księżyc Saturna i jest to jedyny księżyc w Układzie Słonecznym z gęstą atmosferę.

Dragonfly planowany jest jako quadrocopter, czyli dron posiadający 4 wirniki nośne. Będzie ważył około 450 kg.


Dragonfly na powierzchni Tytana (grafika: Johns Hopkins APL)

Ze względu bezpieczeństwa misji będą one podwójne, każdy z zasilany przez oddzielny silnik elektryczny (w sumie 8 silników). Każdy wirnik ma mieć średnicę 1,35 metra.


Dragonfly w locie (grafika: Johns Hopkins APL)

Z fizycznego punktu widzenia lot na Tytanie jest znacznie łatwiejszy niż na Ziemi, dzięki gęstszej atmosferze (około 4 razy jak na Ziemi) i mniejszej grawitacji (15% Ziemi). W efekcie dron do lotu na Tytanie wymaga 38 razy mniej energii niż w atmosferze Ziemi.

W przeciwieństwie do tradycyjnych lądowników i łazików dron zdolny ma być do wykonywania badań w miejscach od siebie odległych, nawet o dziesiątki kilometrów.

Pojazd zasilany ma być przez radioizotopowy generator termoelektryczny (ang. radioisotope thermoelectric generator, w skrócie RTG). RTG to generator prądu elektrycznego, gdzie źródłem energii jest rozpad izotopu promieniotwórczego. To on będzie zasilał baterię litowo-jonową, z której wiropłat będzie następnie pobierał energię do lotów. Wiropłat powinien być w stanie przebyć 16 km na każdym ładowaniu akumulatora i za każdym razem pozostawać w powietrzu przez pół godziny.

Generator ten będzie służył także do ogrzewania drona i jego przyrządów naukowych w zimnym środowisku księżyca.

Pojazd latać będzie za dnia. Podczas nocy na Tytanie, która trwa 8 ziemskich dni, pozostanie na powierzchni nieruchomy. Podczas lotu kamery drona będą przesyłać obrazy oferując ludziom na Ziemi widok z lotu ptaka na księżyc Saturna.

Próbki powierzchni Tytana pobierane będę przez 2 proste wiertła i podbieraki, po jednym na płozie.


Zespół projektu z wczesnym prototypem demonstracyjnym (grafika: Johns Hopkins APL)

Koncepcja misji Dragonfly wybrana została w 2017 roku do finału programu sond kosmicznych New Frontiers (NASA), obok misji CAESAR przewidującej pobranie próbki komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko. Decyzja o wyborze misji na Tytana zapadła w lipcu 2019 roku. Za konstrukcję drona stoi Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL).

Dron ma wystartować z Ziemi w 2028 roku. Wyniesie go rakieta nośna Falcon Heavy firmy SpaceX. Dragonfly dotrzeć ma na Tytana w 2034 roku.


Prezentacja koncepcji misji

Powierzchnię Tytana pokrywają powierzchniowe zbiorniki ciekłego metanu. Dzięki obecności związków organicznych na Tytanie może to być miejsce potencjalne sprzyjające życiu. Dragonfly ma to także zbadać. Pod powierzchnią naukowcy spodziewają się lodu wodnego i a jeszcze głębiej nawet ciekłej wody.

Proponowane wyposażenie badawcze pojazdu:

  • DraMS (Dragonfly Mass Spectrometer) - spektrometr masowy
  • DraGNS (Dragonfly Gamma-Ray and Neutron Spectrometer)
  • DraGMet (Dragonfly Geophysics and Meteorology Package) - czujniki pogodowe i sejsmometr
  • DragonCam (Dragonfly Camera Suite) - zestaw kamer panoramicznych i mikroskopowych


Członkowie zespołu Dragonfly przeglądają model lądownika w połowie skali po tym, jak przeszedł on testy w tunelu aerodynamicznym w NASA Langley Research Center w Hampton w stanie Wirginia (grafika: Johns Hopkins APL)

Dargonfly ma być po Mars Helicopter drugim pojazdem cięższym od powietrza latającym w atmosferze innego ciała niebieskiego niż Ziemia.

Tytan, obok Marsa, wskazywany jest jako jedno z pierwszych miejsc przyszłej kolonizacji w Układzie Słonecznym.

Wsparcie

 

Na bieżąco. Za darmo. Codzienne.
Wesprzyj rozwój portalu Kosmonautyka.pl!

Kosmonautyka.pl na serwisach społecznościowych: